ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Από τα στοιχεία που επικαλούνται οι αναξιόπιστες ΤτΕ και Ευρωπαϊκή Επιτροπή πηγάζει η πλήρης κατάρρευση των τραπεζικών ιδρυμάτων αν και έχουν ληφθεί ακραία μέτρα σε βάρος του βιοτικού επιπέδου του λαού.
Οι τράπεζες τα τελευταία χρόνια έχουν λάβει περίπου 200 δις ενίσχυση και συνεχώς χειροτερεύουν. Με χρονικό σημείο τον Δεκέμβριο του 2012 βλέπουμε ότι οι τράπεζες έχουν χορηγήσεις δανείων 218,96 δις. Τα καθυστερούμενα δάνεια είναι ποσού 45,32 δις. Η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου (ανακεφαλαιοποίηση – καταβολή μετρητών) ήταν ποσού 50 δις από πλευράς δημοσίου.
Αυτό σημαίνει, ότι
είτε οι μετοχές του δημοσίου και των ιδιωτών έχουν εξατμιστεί και δεν αξίζουν τίποτα για να σωθούν καταθέσεις που δεν υπάρχουν, αφού δεν πληρώνονται δάνεια 45,32 €
είτε το δημόσιο και οι ιδιώτες δεν χάνουν τα δικαιώματά τους αλλά έχουν εξαφανιστεί καταθέσεις 45,32 δις που απλά ανακυκλώνονται από καταθέτη σε καταθέτη για να μην διαγνωστεί η τελική κατάρρευση των τραπεζών. Με άλλα λόγια το 1/3 των καταθέσεων δεν υπάρχει. Σε περίπτωση που αυξηθούν οι καθυστερήσεις των δανείων κατά 10 δις και μειωθούν οι καταθέσεις άλλα 10 δις τότε δεν θα υπάρχουν οι μισές καταθέσεις.
Έτσι γίνεται κατανοητή και η τελευταία προίκα ποσού 50 δις.. Επαναλαμβάνεται, ότι το PSI δεν ήταν κούρεμα, αλλά επιμήκυνση. Η πρόσφατη συνάντηση Σαμαρά -Τραπεζιτών για δήθεν αλλαγή της τραπεζικής πολιτικής αποτελεί μια διαφημιστική μπούρδα. Οι πρόσφατες αποφάσεις που επικυρώνουν τις ενέργειες στην Κύπρο για όλα τα κράτη της Ευρωζώνης δείχνουν ποιος θα πληρώσει την ανύπαρκτη νομισσματική και χρηματική πολιτική στην χώρα. Τα πιο άχρηστα φασιστοειδή στην ιστορία της χώρας αφού έκαναν πλιάτσικο στα πανεπιστήμια και κατέστησαν τους εαυτούς τους πρωτοκλασάτους και τεχνοκράτες βρίσκονται πριν από τη λήψη ληστρικών αποφάσεων στις εναπομείνασες καταθέσεις των νοικοκυριών καθόσον οι τεράστιες καταθέσεις των τζακιών έχουν διασφαλιστεί στο εξωτερικό. Όλα αυτά έχουν και περαιτέρω συνέπειες από τη λειτουργία του δημόσιου τομέα μέχρι την αύξηση της ανεργίας.
20/7/2013
Ενημέρωση, 16.02.2014 : Πρόσφατα ανακοινώθηκε το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος για την οικονομική συγκυρία, που αναφέρει στοιχεία μέχρι και το τρίτο τρίμηνο του 2013. Σύμφωνα με αυτό οι καταθέσεις παραμένουν στο ίδιο επίπεδο με τον Δεκέμβριο του 2013. Δεν έχουν επιστρέψει οι καταθέσεις. Τα ΜΜΕ αναπαράγουν τα ψέμματα του Προβόπουλου που φαίνονται από τις εκθέσεις που ο ίδιος υπογράφει. Παράλληλα υπάρχουν δημοσιεύματα που αναφέρουν αύξηση των καθυστερούμενων δανείων κατά ποσοστό 30 % από ποσοστό 20,7 % (χωρίς να έχουμε στα χέρια μας επίσημα στοιχεία). Ο λόγος δανείων προς καταθέσεις είναι περίπου 137 %. Αυτό σημαίνει ότι η μαύρη τρύπα στις τράπεζες από τα καθυστερούμενα δάνεια έφθασε το ποσό των 66,30 δις. Ας μην βιαστούν οι θιασώτες της λεηλασίας να ρίξουν τις ευθύνες στα νοικοκυριά. Τα νοικοκυριά έχουν την συντριπτική πλειοψηφία των καταθέσεων (μόνο προθεσμίας 84 δις) και την μειοψηφία των δανείων. Οι επιχειρήσεις έχουν την μειοψηφία των καταθέσεων (18 δις συνολικά) και το μεγαλύτερο μερίδιο των δανείων. Έτσι και ο συντάκτης υποπτεύεται ότι και στον έρωτα που δημοσιοποίησαν κάποιοι τις τελευταίες μέρες κάποιος να αγάπησε για την προίκα.
Γιώργος Πάσογλου
ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ & ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Τα τελευταία πέντε χρόνια έχει πραγματοποιηθεί η μεγαλύτερη κρατικοποίηση όλων των εποχών. Το ελληνικό δημόσιο χορήγησε εκατοντάδες δις ευρώ σε όλες τις τράπεζες και ουσιαστικά έχει καταστεί ο μεγαλύτερος μέτοχός τους και άρα ιδιοκτήτης τους.
Φυσικά και αυτή η κρατικοποίηση ποτέ δεν ονομάστηκε κρατικοποίηση[1]. Αυτό οφείλεται στην αιώνια συνήθεια του σάπιου οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου να βαφτίζει το κρέας ψάρι, για να κρύψει την αμαρτία του.
Αν και το Δημόσιο έχει δώσει εκατοντάδες δις ευρώ στις τράπεζες, προκαλώντας ελλείμματα και κλιμάκωση της δημοσιονομικής κρίσης δεν είχε ποτέ ουσιαστική ανάμειξη στη διαχείριση και στη διοίκηση των τραπεζών. Αυτό οφείλεται στις διαταγές των τραπεζιτών. Το Δημόσιο άρχισε να χρηματοδοτεί τις τράπεζες με την κυβέρνηση Καραμανλή. Η χρηματοδότηση είχε γίνει με μετρητά και με εγγυήσεις. Για τις εγγυήσεις το Δημόσιο είχε εκδώσει ομόλογα των οποίων οι όροι περιείχαν και παραίτηση από την ασυλία. Φυσικά και δεν ακούστηκε τίποτα. Για τα πρώτα μετρητά που πήραν οι τράπεζες το Δημόσιο αγόρασε προνομιούχες μετοχές, χωρίς δηλαδή να έχει δικαίωμα ψήφου στις γενικές συνελεύσεις και χωρίς κανένα ουσιαστικό δικαίωμα απέναντι στους υπόλοιπους μετόχους.
Οι τράπεζες όμως δεν σώθηκαν γιατί δεν μπορούσαν να σωθούν. Σύμφωνα με στοιχεία του Bloomberg, στα οποία βασίζεται και έκθεση του ΒΙS (γνωστό από τον εκπρόσωπό του Νταλάρα στην ανταλλαγή ομμολόων και τις αποφάσεις Βασιλείας για τις τράπεζες), η Τράπεζα Πειραιώς από το 2001 έχει αξιολόγηση ΒΒΒ- που σημαίνει ότι στην αγορά χρήματος εμφανίζεται με περιουσιακά στοιχεία μέτριας ποιότητας με χαμηλή προστασία και μπορούν να επηρεαστούν σε μεταβολές από την γενικότερη οικονομική κατάσταση. Αυτή η αξιολόγηση είναι ένα βήμα πριν από τον χαρακτηρισμό ΒΒ + που σημαίνει ότι τα περιουσιακά στοιχεία της έχουν κερδοσκοπικές ιδιότητες, δηλαδή δεν μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις της παρά μόνο ένα μέρος από τα επιτόκια και τα χρεολύσια. Από το έτος 2009, μετά από την κατάρρευση του αμερικάνικου κολοσσού LehmanBrothers, η Άλφα Τράπεζα ακολουθεί την Τράπεζα Πειραιώς στην ίδια αξιολόγηση. Μετά από την κλιμάκωση της κρίσης χρέους όλες οι τράπζες βρέθηκαν στην ίδια κατάσταση ενώπιον των αγορών με συνέπεια να μην μπορούν να χρηματοδοτηθούν από τις αγορές. Με άλλες λέξεις οι ελληνικές τράπεζες ήταν σε άθλια κατάσταση και εξαρτιόταν από την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών που αποτελούσαν την εγγύηση για τα μέτρια περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών (π.χ. θαλασσοδάνεια του ΑΛΤΕΡ και του MEGA). Δεν μπορούσαν δηλαδή από μόνες τους να παρουσιάσουν ποιοτικά χαρακτηριστικά, αλλά το Δημόσιο ως εγγυητής τους θα έπρεπε να εμφανίζεται ως αξιόπιστος εγγυητής. Όταν το Δημόσιο παρουσίασε ελλείμματα λόγω της χρηματοδότησης των τραπεζών και την ανάληψη αυξημένων εγγυήσεων σε σχέση με το ΑΕΠ, κατέρρευσε μαζί με τις τράπεζες (toidiottogain).
Είναι δεδομένο λοιπόν, ότι η ανωτέρω κρατική ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών από το 2008 με την κατάρρευση της αμερικάνικης επενδυτικής τράπεζας LehmanBrothers ήταν αναγκαία για να μην καταρρεύσουν, λόγω της ήδη άσχημης εικόνας που είχαν από παλιότερα. Έτσι αποτελεί ένα τεράστιο σκάνδαλο πώς οι κεντρικοί τραπεζίτες άφηναν την Τράπεζα Πειραιώς να αποτελεί συστημική Τράπεζα και σήμερα να έχει το μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς .
Το γεγονός ότι οι Τράπεζες κρατικοποιήθηκαν γιατί πτώχευσαν δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Το Δημόσιο ως μεγαλύτερος μέτοχος ήταν ο κύριος χρηματοδότης των τραπεζών. Η δικαιολογία, ότι μέτοχος δεν είναι το Δημόσιο, αλλά το ΤΧΣ δεν ευσταθεί. Το ΤΧΣ χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και στην χειρότερη περίπτωση εντάσσεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως και η ΔΕΗ. Δεν έχει σημασία αν είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών συντελέστηκε με λεφτά των φορολογούμενων και μεγαλύτερος μέτοχος είναι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Μετά από την ανακεφαλαιοποίηση δεν σημαίνει ότι οι τράπεζες έγιναν οριστικά δημόσιες. Το ΤΧΣ θα προχωρήσει σε συγχωνεύσεις και στη συνέχεια θα τις ξεπουλήσει στον ιδιωτικό τομέα. Η απορρόφηση της Πρότον από την Γιούρομπανκ σηματοδοτεί αυτήν την πολιτική απόφαση. Το Ταχυδρομικό Ταμείο ακολούθησε. Έτσι με αυτόν τον τρόπο η Γιούρομπανκ θα αποτελέσει ένα ακόμη ισχυρό τραπεζικό παράγοντα και στη συνέχει θα πουληθεί στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα την συντριπτική πλειοψηφία έχει το Δημόσιο μέσω του ΤΧΣ και ένα ελάχιστο ποσοστό η Εθνική Τράπεζα.
Ποιοι θα είναι όμως οι αγοραστές της Γιούρομπανκ ;
Αυτό που έδειξαν οι προσφορές για το ΤΤ είναι ότι οι παγκόσμιοι τραπεζικοί κολοσσοί που καταρχήν ασχολούνται με τη χρηματοδότηση τραπεζών και κρατών (δηλ. την χονδρική τραπεζική δραστηριότητα) έχουν ενδιαφέρον να αναμειχθούν με την τραπεζική λιανική αγορά στην Ελλάδα. Κάποια hedgefunds, η GoldmanSachsκαι η MorganStanleyπήραν μέρος στην εξαγορά του ΤΤ. Όμως φαίνεται, ότι επικράτησε η Γιούρομπανκ της οποίας κύριος μέτοχος είναι το ΤΧΣ και άρα το Δημόσιο. Αυτό μας φέρνει μπροστά σε νέα ερωτήματα σε περίπτωση που πωληθεί η Γιούρομπανκ :
Θα κερδίσει το δημόσιο από την πώληση της Γιούρομπανκ, της Πρότον και του ΤΤ, όσα έχει δαπανήσει επιβαρύνοντας για δεκαετίες τον προϋπολογισμό ;
Θα κινηθούν ποινικές διώξεις και κάθε διαδικασία γα την αποκατάσταση της κρατικής περιουσιακής ζημίας λόγω της χρεοκοπίας των τραπεζών ;
Ποιοι πρέπει να τιμωρηθούν για τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, υγεία και παιδεία, για την ανεργία με σκοπό την εξυγίανση των τραπεζών;
Πού θα δαπανηθούν τα έσοδα από την επανιδιωτικοποίηση των τραπεζών ;
Μήπως οι αποφάσεις για την διαχείριση των τραπεζικών πτωχεύσεων λαμβάνονται μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ ;
Και σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα πρέπει να προστεθούν και τα παρακάτω :
Μήπως οι ενδιαφερόμενοι που αξιολογούν τράπεζες και κράτη, πουλάνε χρήμα σε τράπεζες και κράτη, διαμορφώνουν τα επιτόκια δανεισμού κρατών και τραπεζών, προτείνουν εξυγιάνσεις τραπεζών και κρατών, κλείνουν και ανοίγουν στρόφιγγες χρήματος για τράπεζες και κράτη ετοιμάζονται να αγοράσουν τις τράπεζες από το ελληνικό δημόσιο που τις εξυγίανε με τα λεφτά των φορολογούμενων ;
Για τον συντάκτη όλα τα παραπάνω είναι ρητορικά ερωτήματα για τη δικαιοσύνη μάλλον αδιάφορα και αυτό γιατί η διάσωση των τραπεζών αποτελεί μια επανάληψη της εξυγίανσης προβληματικών επιχειρήσεων και της διάσωσης της Τράπεζας Κρήτης (σκάνδαλο Κοσκωτά). Το φαινόμενο έχει επαναληφθεί αρκετές φορές και για αυτό το λόγο ζούμε τραγωδία.
14/7/2013
Γιώργος Πάσογλου
[1] Η ΕΚΤ σε σύστασή της αναφέρει τον όρο «επανιδιωτικοποίηση». Συνάγεται λοιπόν ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες θεωρούν ότι οι ελληνικές τράπεζες με πλειοψηφικό μέτοχο το ΤΧΣ (δηλ. το Δημόσιο) είναι δημόσιες.
ΙΣΛΑΝΔΙΑ, ΚΥΠΡΟΣ & ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ
Μετά από τα γεγονότα της Κύπρου γίνεται συζήτηση σχετικά με το κούρεμα των καταθέσεων. Αν δηλαδή η αντιμετώπιση της τραπεζικής κρίσης πρέπει να περιλαμβάνει και κούρεμα καταθέσεων ή άλλως μερική τραπεζική παύση πληρωμών προς τους καταθέτες.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά για να μπορέσουμε να καταλάβουμε και τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος.
Οι καταθέτες μιας τράπεζας είναι δανειστές της τράπεζας. Αυτό σημαίνει, ότι η τράπεζα έχει υποχρεώσεις απέναντι στους καταθέτες, να τους επιστρέψει τα χρήματά τους και τον τόκο που συμφωνήθηκε. Οι τράπεζες έχουν και υποχρεώσεις απέναντι στις αγορές, σε άλλες τράπεζες, στις κεντρικές τράπεζες και στους μετόχους τους, από τους οποίους αγοράζει χρήμα. Λειτουργούν, δηλαδή, σαν μια απλή επιχείρηση. Η διαφορά είναι, ότι πουλάνε και αγοράζουν χρήμα. Οι τράπεζες πουλάνε χρήμα, δηλαδή δανείζουν, στις επιχειρήσεις, στα νοικοκυριά, σε άλλες τράπεζες και στο κράτος.
Για να συνδέσουμε τα παραπάνω: οι Τράπεζες αγοράζουν κρατικά ομόλογα με τις καταθέσεις μας και έπειτα τα πληρώνουμε με τόκο μέσω φόρων. Οι τράπεζες δανείζουν τα κόμματα με τις καταθέσεις μας. Οι τράπεζες δανείζουν κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις με τις καταθέσεις μας, οι οποίες πρώτα έχουν ρίξει «κανόνι» στην αγορά, στους εργαζόμενους και μετά στις τράπεζες και έμμεσα στις καταθέσεις μας. Επαναλαμβάνω, ότι το PSI δεν έχει βλάψει τις τράπεζες, διότι πρόκειται για επιμήκυνση και όχι για κούρεμα (πήγαν για κούρεμα και βγήκαν με μαλλί).
Με βάση αυτό το σενάριο, το Δικαστήριο της ΕΖΕΣ[1] εφαρμόζοντας δίκαιο ευρωπαϊκής ένωσης αποφάσισε, ότι το ισλανδικό δημόσιο δεν ευθύνεται για την κατάρρευση των τραπεζών και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καταβάλει τις καταθέσεις. Το κράτος δεν έχει την ευθύνη να δημιουργήσει ένα ταμείο εγγυήσεων καταθέσεων. Η δημιουργία αυτού του ταμείου είναι υποχρέωση των τραπεζών. Το κράτος έχει την υποχρέωση να εποπτεύει αν η κάθε τράπεζα ή το ταμείο εγγυήσεων καταθέσεων λειτουργούν ομαλά. Όταν το κράτος δεν έχει την αρμοδιότητα να εποπτεύει τις τράπεζες, όπως συμβαίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε γεννάται ένας ακόμη λόγος για να μην παρέχονται εγγυήσεις του δημοσίου στις τράπεζες. Η προσφυγή στο Δικαστήριο ασκήθηκε από την Ολλανδία, την Μ. Βρετανία και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Θα μπορούσαμε να εικάσουμε, ότι από την πίσω πόρτα ήθελαν να διασώσουν κάθε δανειστή των τραπεζών (όπως πιο πάνω αναφέρθηκαν) που κατέρρευσαν και όχι μόνο τους καταθέτες.
Η οδηγία αυτή στην αρχή προέβλεπε εγγύηση καταθέσεων μέχρι 20.000,00 € που τροποποιήθηκε προς τα πάνω μέχρι 100.000,00 €. Όμως το παραπάνω δικαστήριο, έκρινε, ότι η παραπάνω οδηγία δεν επιφέρει και αναγκαστικές υποχρεώσεις προς το κάθε κράτος μέλος εφόσον το κράτος μέλος δεν έχει την εξουσία να εποπτεύει τις τράπεζες, δεν υπάρχει ταμείο εγγυήσεων καταθέσεων από τις τράπεζες και δεν έχουν τηρηθεί οι κανόνες εποπτείας από τον αρμόδιο φορέα που είναι ανεξάρτητος, δηλ. τις κεντρικές τράπεζες.
Από το καλοκαίρι που πέρασε οι αποφάσεις του Eurogroup αναφέρουν, ότι πρέπει να διακοπεί ο φαύλος κύκλος της διασύνδεσης μεταξύ δημόσιου και τραπεζικού χρέους. Αυτό κυρίως ακουγόταν από την Λαγκάρντ. Αποτελεί όμως και διαπίστωση όλων των οικονομολόγων, των δημοσιογράφων και των πολιτικών αναλυτών που σέβονται το αντικείμενό τους, ότι η διάσωση των τραπεζών (bail out) φουσκώνει το δημόσιο χρέος. Το έλεγε και το «G of 30» (το G των παγκόσμιων τραπεζών) καθώς και η ΕΚΤ. Στην Ελλάδα είχαμε πολλούς που έλεγαν ότι «μαζί τα φάγαμε», άλλοι με σκληρότερο και άλλοι με διπλωματικό τρόπο («φταίμε όλοι»). Το Eurogroup επανέλαβε αρκετές φορές την πρόθεσή του να σταματήσει τη διάσωση των τραπεζών με λεφτά των φορολογούμενων. Στην Κύπρο έγινε η πρώτη εφαρμογή αυτής της πολυδιατυπωμένης απόφασης.
Το κούρεμα λοιπόν των καταθέσεων αποτελεί τη συνέχεια της διάσωσης των τραπεζών, οι οποίες έχουν βάλει πολλά δις ευρώ στα ταμεία τους σε βάρος των φορολογούμενων χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Τέλος ως ένας ακόμα τρόπος εγγυήσεων καταθέσεων αποφασίστηκε από την ευρωπαϊκή επιτροπή η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών συντελεί στη συνέχιση της λειτουργίας των τραπεζών, διότι καλύπτουν κενά από τις φούσκες και τα θαλασσοδάνεια με αποτέλεσμα να μπορούν να εξυπηρετούν τα χρέη τους προς κάθε κατεύθυνση. Σε καμιά περίπτωση η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν σημαίνει προσφορά χρήματος προς την αγορά. Φυσικά όμως και σε αυτήν την περίπτωση από πίσω κρύβεται χρέος προς τους δανειστές των τραπεζών.
Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα «θα κουρευτούν οι καταθέσεις ;» είναι θετική. Το μέγεθος όμως του κουρέματος δεν μπορεί να προβλεφθεί εκ των προτέρων. Αυτό εξαρτάται κυρίως από το γενικότερο χρέος της κάθε τράπεζας, τις δυνατότητες και τις προθέσεις του κράτους να τις καλύψει. Σε περίπτωση χρεοκοπίας μιας τράπεζας ένα κράτος μπορεί να χορηγήσει 100.000,00 € όπως η Κύπρος ή και μηδέν ευρώ όπως η Ισλανδία.
Υπάρχουν όμως και άλλα ζητήματα :
Οι ελληνικές τράπεζες σύμφωνα με τον Γ.Γ. της ΕΕΤ[2] έχουν υποχρεώσεις προς τους καταθέτες 160 δις και προς την ΕΚΤ και την ΤτΕ 130 δις. Γιατί θα πρέπει να κουρευτούν οι καταθέσεις και όχι τα δάνεια των τραπεζών προς τις εποπτικές αρχές τους που είχαν και την υποχρέωση να εποπτεύουν τη λειτουργία τους, την αξιοπιστία τους και τη βιωσιμότητά τους ; Μήπως ο Προβόπουλος θα πρέπει να αναλάβει τα καθήκοντά του και όχι να διαφημίζει τα μέτρα λιτότητας του κυβερνητικού συνασπισμού ; Γιατί δεν μάθαμε αν στην Κύπρο κουρεύτηκαν και τα δάνεια των κυπριακών τραπεζών προς τις άλλες τράπεζες ; Η χρεοκοπία των τραπεζών οφείλεται στις υπέρογκες καταθέσεις ή στις φούσκες και στα θαλασσοδάνεια ; Και ποιος ευθύνεται για αυτό ; μήπως θα πρέπει να πληρώσουν οι υπεύθυνοι ;
Φυσικά και αυτά τα ζητήματα δεν θα απαντηθούν και δεν θα ανησυχήσουν κανένα δικαστή και κανένα καθηγητή πανεπιστημίου (καταθέσεις ή χρέη τραπεζών), αν και αποκτούν μεγαλύτερη σημασία τώρα που οι τράπεζες περνάνε στο δημόσιο με όλα τα χρέη τους. Μέχρι σήμερα οι σύγχρονοι Γαλιλαίοι (επιστήμονες) είναι ομοτράπεζοι του Βατικανού (εξουσία). Και δεν πρόκειται να αλλάξουν. Η ΕΚΤ θα διατηρήσει και θα επιδιώκει να αποκτά περισσότερη ισχύ, ενώ δεν έχει υποστεί καμία συνέπεια από τις πράξεις και τις παραλείψεις της.
Αν ο Γαλιλαίος υπέκυπτε στις πιέσεις του Βατικανού τότε οι φασίστες σήμερα θα έλεγαν από την τηλεόραση, ότι η μετανάστευση προκαλεί κλίση της υδρογείου. Στο μέλλον θα κουρέψουν τις καταθέσεις και θα ακούγονται πάλι ασυναρτησίες π.χ. η κατάθεση είναι προϊόν που περιέχει ρίσκο, ενώ παράλληλα οι πραγματικές φούσκες, τα δάνεια από τις αγορές, τις κεντρικές και μη τράπεζες θα παραμένουν ανέγγιχτα. Οι Κεντρικοί Τραπεζίτες θα συνεχίσουν να είναι η εξουσία, η οποία θα υπαγορεύει που θα γίνει ακόμα και ένα σχολείο. Αυτήν τη φορά Γαλιλαίος δεν υπάρχει. Κινηθείτε !!!
Λόγω της ημέρας τo άρθρο αφιερώνεται στους βουλευτές που ψήφισαν τη μη δίωξη τραπεζικών στελεχών για απιστία λόγω χορήγησης δανείων σε ν.π.δ.δ. και μη κερδοσκοπικές ενώσεις, κόμματα κτλ.
10.04.2013
Γιώργος Πάσογλου
[1] Η Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών αποτελείται από την Ελβετία, τη Νορβηγία, την Ισλανδία και το Λιχτενστάιν και συνιστά μια μικρή ΕΟΚ. Αυτές οι χώρες διαπλάθουν τις οικονομικές και εμπορικές σχέσεις μεταξύ τους και με την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο των αποφάσεων της ΕΖΕΣ.
[2] Ελληνική Ένωση Τραπεζών
ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΛΟΜΠΙ & ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
[ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΛΟΜΠΙ & ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ]
Απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ «Brussels Business» . Αναφέρεται στη διακυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τα λόμπι των επιχειρηματιών και των τραπεζιτών. Συγκεκριμένα γίνεται λόγος για τις αποφάσεις που αφορούν τον τραπεζικό τομέα στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Σήμερα ζούμε σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση τις συνέπειες αυτών των αποφάσεων. Έλληνες και Γερμανοί. Γάλλοι και Κύπριοι. Θύτες είναι οι τραπεζίτες και οι κυβερνήσεις τους.
Jonathan Sugarmann :
Κατάρρευση & Διάσωση Τραπεζών
Ο παραιτηθείς Risk Manager της Unicredit (Ireland) Jonathan Sugarman αποκαλύπτει τη πραγματική κατάσταση του τραπεζικού συστήματος στην ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, Συγκρίνει την Ελλάδα με την Ιρλανδία ως προς την απέλπιδα προσπάθεια των κυβερνήσεων των δύο χωρών να διασώσουν τις ούτως ή άλλως χρεοκοπημένες τράπεζες, Χαρακτηρίζει την Ελλάδα ώς παράδεισο και καλεί τους έλληνες να παλέψουν για την υπεράσπιση του. Φωτογραφίζει με τη κάμερα του ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια και συγκρίνει την εξαθλίωση που είδε στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη με τη χλιδή που απολαμβάνουν κάποιοι στις Ελβετικές Άλπεις (μεταξύ αυτών και μια διάσημη ελληνική οικογένεια τραπεζιτών).
για περισσότερες πληροφορίες δείτε το προσωπικό blog του Jonathan Sugarman: http://whistleblowerirl.blogspot.gr/
ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ,
ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ TV
Η πώληση της περιουσίας της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς καθώς και η επικείμενη εκποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχεια της διάσωσης των τεσσάρων – θεωρητικά χρεοκοπημένων – τραπεζών : ΕΘΝΙΚΗΣ, ALFA, EUROBANK και ΠΕΙΡΑΙΩΣ.
Το πρόγραμμα διάσωσης των τραπεζών ήταν μέχρι τις μέρες αυτές η αιτία της κρίσης χρέους, των ελλειμμάτων και της λιτότητας. Από εδώ και στο εξής η διάσωση των τραπεζών απαιτεί δωρεά του δημόσιου πλούτου στους κρατικοδίαιτους και χρεοκοπημένους οικονομικούς παράγοντες της χώρας. Δυστυχώς η διάσωση των τραπεζών αποσιωπάται από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων, των ΜΜΕ και των δήθεν πολιτικών και οικονομικών αναλυτών. Θεωρείται καθήκον οι λιγοστές, αλλά χρήσιμες, γνώσεις του συντάκτη να γίνουν κοινό απόκτημα με σκοπό το κίνημα να επαναπροσδιορίσει τους στόχους και τα μέσα του αγώνα για να βάλει τέλος στην οικονομική λεηλασία και την κοινωνική γενοκτονία.
Σχετικά με την πρώτη ιδιωτικοποίηση της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ κλήθηκαν στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή ο Προβόπουλος με τον Στουρνάρα. Ο κεντρικός τραπεζίτης και ο πρώην τραπεζίτης, στέλεχος του ΣΕΒ και νυν υπουργός οικονομικών δικαιολόγησαν την πώληση της περιουσίας της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς εκθέτοντας όλα τα αρνητικά στοιχεία της ΑΤΕ. Δεν έκαναν αναφορά όμως στην οικονομική κατάσταση της Τράπεζα Πειραιώς, η οποία είναι σημαντικό να γνωστοποιηθεί για να διαμορφώσει κανείς μια ολοκληρωμένη άποψη.
Σύμφωνα με το νομοθετικό πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης των ελληνικών τραπεζών η Τράπεζα Πειραιώς με βασικούς μετόχους τον Σάλλα και τον Βαρδηνογιάννη έλαβε κρατική ενίσχυση 15,00 δις € (επιφύλαξη για μεγαλύτερο ποσό λόγω δυσχερούς αναζήτησης) από το Δημόσιο είτε σε μορφή ρευστού είτε σε μορφή ομολόγων μέχρι το Απρίλιο του 2012. Η Αγροτική Τράπεζα σύμφωνα με το ίδιο πρόγραμμα έλαβε μόλις 4 δις μέχρι το τέλος του 2011. Από αυτά έχει επιστρέψει 675.000.000 € στο Δημόσιο, οπότε έχει λάβει περίπου 3,3 δις ευρώ. Η σύγκριση των κρατικών ενισχύσεων προς τις δύο τράπεζες δείχνει ποια από τις δύο τράπεζες έχει μεγαλύτερα προβλήματα. Επιπλέον η Τράπεζα Πειραιώς από το καλοκαίρι του 2011 λειτουργεί χάρη στη ρευστότητα που δέχεται από την ΕΚΤ και από το καλοκαίρι του 2012 από την ΤτΕ (μηχανισμός ELA). H ATE δεν έχει λάβει ρευστότητα παρόμοιου μεγέθους.
«Δυστυχώς» η Αγροτική Τράπεζα όπως και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο δεν έχουν εκδώσει ισολογισμούς για το έτος 2011. Έχουν λάβει αναβολή μέχρι την 31.08.2012 για την έκδοση των ετήσιων οικονομικών καταστάσεών τους. Οπότε δεν θα γίνει μίμηση των ακροβασιών και των ψεμάτων του κεντρικού τραπεζίτη Προβόπουλου και συγκυβέρνησης, αλλά ούτε και της σιωπής και παραπληροφόρησης της αντιπολίτευσης.
Με βάση τις οικονομικές καταστάσεις για το 2010 το παθητικό της ΑΤΕ συνίσταται σε καταθέσεις ποσού 19,6 δις και σε οφειλές προς άλλες τράπεζες ποσού 9,2 δις. Παράλληλα έχει στο ενεργητικό της ποσό 1 δις για δάνεια προς τράπεζες και 21 δις για δάνεια σε ιδιώτες. Με το ισολογισμό της για το 2011 η Τράπεζα Πειραιώς χρωστάει (παθητικό) απέναντι σε τράπεζες ποσό 25,4 δις και για καταθέσεις πελατών ποσό 21,7 δις. Στο ενεργητικό της έχει ποσό 316 εκ. από δάνεια που έχει χορηγήσει σε τράπεζες και ποσό 35,6 δις από δάνεια που έχει δώσει σε πελάτες. Τα παραπάνω στοιχεία είναι τα κυριότερα για να φανεί η οικονομική κατάσταση μιας τράπεζας καθόσον αποτελούν περίπου το 90 % του συνόλου του ενεργητικού και του παθητικού τους.
ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΤΕ
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ 35,9 22,2
ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ 0,3 1,0
ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΠΕΛΑΤΕΣ 35,6 21,2
ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ 47,1 28,8
ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΠΕΛΑΤΩΝ 21,7 19,6
ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΔΑΝΕΙΑ ΤΡΑΠΕΖΩΝ 25,4 9,2
Σύμφωνα με τις εκθέσεις των τραπεζιτικών στελεχών οι καταθέσεις είναι η δεύτερη πηγή χρηματοδότησης μετά από τις κρατικές ενισχύσεις, αφότου ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και έκλεισε η στρόφιγγα ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών από τις αγορές. Έτσι λοιπόν και η Τράπεζα Πειραιώς εφόρμησε στις καταθέσεις της ΑΤΕ που ήταν ισάξιες της (21,7 δις προς 19,6 δις). Σχετικά με το ενισχυμένο ενεργητικό της Τράπεζας Πειραιώς που οφείλεται σε δάνεια που έχει να εισπράττει από ιδιώτες σε αυτήν την περίοδο της ύφεσης για επιχειρήσεις και νοικοκυριά δεν θα γίνει σχολιασμός. Καλό (αλλά και διασκεδαστικό) είναι ο αναγνώστης να σκέφτεται και μόνος του.
Οι συνέπειες της απορρόφησης της ΑΤΕ από την Τράπεζα Πειραιώς αφορούν και την αύξηση του δημόσιου χρέους. Καθόσον οι ζημιές της ΑΤΕ καταγράφονται στο κρατικό χρέος, όπως ακριβώς έγινε και με τον ΟΣΕ ή άλλες ΔΕΚΟ προκειμένου να εξυγιανθούν και να πωληθούν στους κρατικοδιαίτους επιχειρηματίες
Αυτή η αρπαγή πλούτου που αποτελείται από τις καταθέσεις και τα δάνεια που εξυπηρετούνται της ΑΤΕ και συνιστά πηγή χρηματοδότησης για την χρεοκοπημένη Τράπεζα Πειραιώς συντελέστηκε με την αρωγή των πολιτικών κόμματων και των ΜΜΕ. Η σύγκληση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής όχι μόνο δεν έθιξε το επίμαχο ζήτημα που είναι η διάσωση των τραπεζών, αλλά συσκότισε και περισσότερο την προκείμενη υπόθεση. Η επιτροπή δέχθηκε τις σαθρές αιτιολογίες του Προβόπουλου και του Στουρνάρα και άφησε τα ΜΜΕ ανέλεγκτα να σκεπάσουν τα εγκλήματά τους διαδίδοντας από τη μια την έκθεση Προβόπουλου, αλλά και άποψη του υπουργού οικονομικών της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και από την άλλη έστρεψαν την κοινή γνώμη σε δύο «μεμπτές συμπεριφορές»: την αποστολή 8 εκ. ευρώ από τον διοικητή της ΑΤΕ στο εξωτερικό και τα δάνεια που χορήγησε η Τράπεζα Πειραιώς στον Σάλλα.
Η ένσταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ αφορούσε τα δάνεια που χορήγησε η Τράπεζα Πειραιώς στον Σάλλα. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής ζήτησαν το όνομα του στελέχους της Αγροτικής Τράπεζας που έστειλε στο εξωτερικό 8 εκ. ευρώ. Το ΚΚΕ έδειξε ενδιαφέρον σχετικά με την διατήρηση των θέσεων εργασίας στην ΑΤΕ. Φυσικά και τα ΜΜΕ έτρεξαν να βγάλουν ως είδηση την αποκάλυψη που έκανε ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής. Είναι ένα «σκάνδαλο» χωρίς νομικές συνέπειες για τον «θύτη», δείχνει εντιμότητα για την Χρυσή Αυγή και συγκαλύπτει το έγκλημα που συμβαίνει εδώ και τέσσερα χρόνια : τη διάσωση των τραπεζών με το λεφτά των φορολογούμενων. Αναμενόμενο για την Χρυσή Αυγή να παίξει του παιχνίδι του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου.
Όμως η αριστερά τι κάνει; ΟΕΟ !!!!
Ερωτήσεις και τεκμηριωμένες αμφισβητήσεις είναι καλοδεχούμενες.
Τα ρεπορτάζ του Μέγκα και Αντέννα μπορείτε να ακούσετε εδώ : http://www.youtube.com/watch?v=6y-LRYwydTs&feature=youtu.be
(Το άρθρο θα ενημερώνεται συνέχεια εφόσον βρεθούν και άλλα στοιχεία).
13.08.2012
Γιώργος Πάσογλου
ΤΡΑΠΕΖΕΣ :
ΟΙ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΕΣ “ΔΕΚΟ” ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
Πρώτη δημοσίευση στο 24ο τεύχος (ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΜΑΪΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2012) της επιθεώρησης πολιτισμού «ΕΝΕΚΕΝ». Στο περιοδικό το άρθρο έχει τον τίτλο: » ΟΙ ΔΕΚΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ».
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ακόμα και σήμερα, δύο εβδομάδες μετά από τις εκλογές της 6ης Μάη, ακούγεται από αυτούς (πολιτικοί, ΜΜΕ, ακαδημαϊκοί) που στήριξαν και στηρίζουν τα μνημόνια, ότι με τις δανειακές συμβάσεις και τα επαχθή μέτρα των μνημονίων σώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, η χρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών και η εν γένει λειτουργία του κράτους. Ήδη ένα από τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας, έκρινε, ότι το μνημόνιο 1 (Ν. 3845/2010) είναι συνταγματικό επειδή συμβάλει στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Η προπαγάνδα, ότι τα μνημόνια υπογράφονται για τη σωτηρία της χώρας έχει επηρεάσει τους πάντες. Να θυμίσω, έστω και το ειρωνικό, σύνθημα τοίχου : «Δεν θέλω άλλο σώσιμο».
Σήμερα όσοι στρέφονται κατά των μέτρων των μνημονίων αναφέρονται μόνο στις κοινωνικές συνέπειες. Κάποιοι οικονομολόγοι βλέπουν το αδιέξοδο των μνημονιακών μέτρων για την οικονομική αποτελεσματικότητά τους. Δεν έχουν άδικο. Όμως χρειάζεται να διαφανούν και κάποια άλλα στοιχεία. Οι αριθμοί που επικαλούνται οι μνημονιακοί τούς διαψεύδουν.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Το “CATASTROIKA” του Άρη Χατζηστεφάνου, της Κατερίνας Κιτίδη και του Λεωνίδα Βατικιώτη ξεκινάει με τη φράση : «2012. Δύο χρόνια διάσωσης». Συμπληρώνω. 2012. Δύο χρόνια διάσωσης των τραπεζών. Ή καλύτερα τέσσερα ;
Το 2007 ξέσπασε η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση. Με αφετηρία το Η.Β. και τις Η.Π.Α. η κρίση απλώθηκε σε πάρα πολλές χώρες λόγω των διεθνών οικονομικών σχέσεων. Η κρίση οφειλόταν στο σκάσιμο της φούσκας των οικονομικών μεγεθών των παγκόσμιων κολοσσών. Κυρίως οι τραπεζικές, οι ασφαλιστικές και οι επενδυτικές εταιρείες, εμφανίζονταν, ότι έχουν ή θα έχουν τεράστια κέρδη και αποθέματα, αλλά αυτά δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μόνο προσδοκίες και ευχές που θεωρούνταν σίγουρες.
Η χρηματοδότηση των τραπεζών για τη λειτουργία τους γίνονταν με δανεισμό από άλλες τράπεζες. Οι τράπεζες για να χρηματοδοτηθούν έδιναν κάποιες εγγυήσεις στους πιστωτές τους. Οι εγγυήσεις αυτές αφορούσαν περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών. Όπως ο Χ επιχειρηματίας ή ο Ψ ιδιώτης παραχωρεί υποθήκη για να λάβει ένα δάνειο, έτσι και μια τράπεζα παραχωρεί ενέχυρα για να χρηματοδοτηθεί. Αυτά τα ενέχυρα των τραπεζών αντιστοιχούν σε περιουσιακά στοιχεία τους. Περιουσιακά στοιχεία αποτελούν μεταξύ άλλων και δάνεια που χορηγεί η τράπεζα στον Χ επιχειρηματία ή στον Ψ ιδιώτη. Τα δάνεια που χορηγεί μια τράπεζα σύμφωνα με τη νομοθεσία αποτελούν περιουσιακά στοιχεία και συνεπώς μπορούν να ενεχυραστούν. Έτσι λοιπόν, αν μια τράπεζα χορηγούσε στον Χ επιχειρηματία 100.000,00 € και είχε να εισπράξει από αυτόν 110.000,00 € με τους τόκους και τα έξοδα, τιτλοποιούσε αυτό το δάνειο, το μετέτρεπε σε περιουσιακό στοιχείο αξίας 110.000,00 € και το χορηγούσε ως εγγύηση για να λάβει δάνειο από μια άλλη τράπεζα ποσού 90.000,00 €, στο οποίο θα έπρεπε επιπρόσθετα να πληρώσει και αυτή τόκο και έξοδα (οι σχέσεις μεταξύ των ποσών είναι τυχαίες). Συνήθως η εγγύηση που δίνει κανείς για να χρηματοδοτηθεί είναι μεγαλύτερης αξίας από τη πραγματική χρηματοδότηση που παίρνει.
Η ΚΡΙΣΗ
Το 2008 χρεοκοπεί η Lehmann Brothers και αρχίζει ένα ντόμινο εξελίξεων στη χρηματοδότηση των τραπεζών με συνέπειες στη λειτουργία, αλλά και στη βιωσιμότητά τους. Η Lehmann Brothers μία μέρα πριν πτωχεύσει είχε μία από τις καλύτερες αξιολογήσεις για την πιστοληπτική ικανότητά της. Η κατάρρευσή της συνέβη, διότι η χρηματοδότησή της οφειλόταν σε ενέχυρα, τα οποία δεν ικανοποιούσαν πλέον τους δανειστές της. Η Lehmann Brothers δεν μπορούσε να πληρώσει με δικά της κεφάλαια τις υποχρεώσεις της, αλλά και οι εγγυήσεις που έδινε δεν ήταν επαρκείς. Αυτά τα ενέχυρα της Lehmann Brothers κάποτε θεωρούνταν επενδυτικά προϊόντα με κερδοφόρα απόδοση, αλλά πλέον χαρακτηρίζονται τοξικά.
Παράλληλα με την χρεοκοπία της Lehmann Brothers, χάνουν την αξιοπιστία τους και οι οίκοι αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας μεγάλων οφειλετών, ιδίως τραπεζών και κρατών. Η Lehmann Brothers μία ημέρα πριν πτωχεύσει είχε άριστη αξιολόγηση. Όταν οι οίκοι αξιολόγησης κλήθηκαν να απολογηθούν για την αξιολόγηση της Lehmann Brothers στα κρατικά όργανα των Η.Π.Α. δικαιολογήθηκαν ως εξής: «Οι αξιολογήσεις μας είναι οι απόψεις μας». Ήταν όμως πολύ αργά για την εύθραυστη εμπιστοσύνη μεταξύ των μεγαθηρίων του παγκόσμιου οικονομικού ανταγωνισμού. Τα γεγονότα διέψευσαν τις αξιολογήσεις των οικονομικών παραγόντων παγκοσμίως και άρχισε δημιουργείται ένα περιβάλλον καχυποψίας με συνέπεια να κλείσει η στρόφιγγα χρηματοδότησης των τραπεζών. Τα ανοίγματα των τραπεζών όμως ήταν τεράστια. Δεν χρειάζονταν μόνο τη χρηματοδότηση για τη συνέχεια της επιχειρηματικής δραστηριότητάς τους, αλλά και να καλύψουν προηγούμενα χρέη τους. Ως λόγοι για την οικονομική κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών, εκτός από την διακοπή της χρηματοδότησής τους από τις τράπεζες προσθέτονται ενδεικτικά : α) η έκθεση τους σε τοξικά προϊόντα της Lehmann Brothers, β) το ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών που οφείλεται στη λιτότητα όλων των προηγούμενων χρόνων που προκάλεσε την άμετρη αύξηση καταναλωτικών δανείων, τα οποία χορηγούσαν αφειδώς οι τράπεζες, γ) το εμπορικό χρέος των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που λάμβαναν τεράστιες χρηματοδοτήσεις από τις τράπεζες με μειωμένες εγγυήσεις λόγω διασυνδέσεων με το πολιτικό προσωπικό, αλλά και με την ανοχή του κράτους γενικά (π.χ. το γνωστό άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα), δ) Η μείωση τραπεζικών καταθέσεων είτε λόγω της δυσπιστίας των πελατών – καταθετών (bank run) είτε λόγω της αποταμιευτικής αδυναμίας ως απόρροια της λιτότητας και ε) η μείωση των τιμών των ακινήτων με συνέπεια οι εγγυήσεις που δόθηκαν στις τράπεζες πριν από 5 ή 10 χρόνια για την αγορά των ακινήτων στις τιμές εκείνης της εποχής σήμερα και στο μέλλον δεν έχουν και δεν θα έχουν αντιστάθμισμα σε περίπτωση μη πληρωμής των στεγαστικών χρεών.
Όλα τα παραπάνω απλά σημαίνουν, ότι οι τράπεζες πλέον έχουν χρέη, τα οποία δεν μπορούν μόνες τους να αποπληρώσουν, επειδή : α) οι εγγυήσεις που έχουν δώσει για τη χρηματοδότησή τους είναι ή/και θα είναι τοξικές, β) το bunk run συνεχίζεται και θα συνεχίζεται και γ) η στρόφιγγα χρηματοδότησης από άλλες τράπεζες έχει κλείσει.
Πιο γλαφυρό παράδειγμα με αναφορά στη σύγχρονη πραγματικότητα για τη σύνδεση των θαλασσοδανείων και των τοξικών προϊόντων : ο τηλεοπτικός σταθμός ΑΛΤΕΡ δανείζεται από την GREEK BANK 300 εκατομμύρια ευρώ με εγγύηση τα πνευματικά δικαιώματα από τις εκπομπές του. Τα πολιτικά κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δανείζονται από την GREEK BANK 200 εκ, ευρώ με εγγύηση τις κρατικές επιχορηγήσεις μέχρι το 2018 που έχουν να λαμβάνουν με βάση τα εκλογικά τους ποσοστά του 2009. Η GREEK BANK δανείζεται 490 εκατομμύρια ευρώ από την SPANISH ΒΑΝΚ και συγχρόνως χορηγεί εγγύηση, 500 εκατομμυρίων ευρώ, τα δάνεια του τηλεοπτικού σταθμού και των πολιτικών κομμάτων, έτσι ώστε αν δεν μπορεί να πληρώσει με δικές της δυνάμεις το δικό της δάνειο, η SPANISH BANK να μπορεί να εισπράξει απευθείας από τον τηλεοπτικό σταθμό και τα πολιτικά κόμματα τα δάνεια που οφείλουν στην GREEK BANK.
Σε αυτό το χρηματοδοτικό αδιέξοδο αποφασίστηκε, ότι η κρατική χρηματοδότηση των τραπεζών είναι η μόνη λύση για τη συνέχιση της λειτουργίας τους.
Έτσι στο τέλος του 2008, και ενώ δεν γίνεται κανένας λόγος για το δημόσιο χρέος και τα κρατικά ομόλογα, οι τράπεζες φαίνονται να έχουν ανάγκες 28 δις. Γιατί ; Μήπως οι τράπεζες φαίνεται να έχουν προβλήματα βιωσιμότητας ; Είχε μιλήσει κανείς πριν από το πρώτο πακέτο διάσωσης των τραπεζών για κίνδυνο αθέτησης υποχρεώσεων του ελληνικού δημοσίου ;
Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Με το νόμο 3723/2008 θεσπίζεται η χρηματοδότηση των τραπεζών συνολικού ποσού 28 δις. Με το νόμο 3845/2010, γνωστότερος ως μνημόνιο 1, χορηγούνται άλλα 15 δις στις τράπεζες. Με το νόμο 3864/2010 χορηγούνται 10 δις στα τραπεζικά ιδρύματα. Με το νόμο 3872/2010 δίνονται επιπλέον 25 δις στις τράπεζες. Με το νόμο 3965/2011 χορηγούνται επιπροσθέτως 30 δις στις τράπεζες. Συνολικά λοιπόν μέχρι το τέλος του 2011 έχει θεσπιστεί να χορηγηθούν στις τράπεζες 108 δις. Υπενθυμίζεται ότι από το πρώτο μνημόνιο το δημόσιο έχει δανειστεί από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ ποσό 110 δις. Δηλαδή τα λεφτά του πρώτου μνημονίου έχουν παραχωρηθεί για την στήριξη των τραπεζών.
Με το μνημόνιο 2 (Ν.4046.2012) συμφωνήθηκε να λάβουμε δάνεια από το ΕΤΧΣ (EFSF). Αυτά τα δάνεια προορίζονται για την ανταλλαγή ομολόγων ποσού 30 δις, για την πληρωμή τόκων σχετικά με τα ανταλλαγέντα ομόλογα ποσού 5,5 δις, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ποσό 23 δις και ποσό 35 δις για την εξαγορά ομολόγων από την ΕΚΤ και τις ΕθΚΤ που κρατούν κρατικά ομόλογα. Από αυτά τα ποσά, για να μείνουμε στο θέμα, μάς ενδιαφέρουν τα 23 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τα 35 δις για την αγορά κρατικών ομολόγων.
Η νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών άρχισε με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου που υπογράφηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 19.04.2012 από τα Ιωάννινα, δηλαδή κατά τη διάρκεια των πασχαλινών του διακοπών. Η παραπάνω πράξη νομοθετικού περιεχομένου χορηγεί υπέρ των τραπεζών 40 δις ευρώ, από τα οποία τα 23 δις προέρχονται από το δάνειο που συμφωνήθηκε με το μνημόνιο 2. Τα 40 δις προς τις τράπεζες δεν έχουν δοθεί ακόμα, διότι δεν έχει συγκληθεί η βουλή μετά από τις εκλογές της 6ης Μάη. Η ακυβερνησία μας σώζει…
Τα 35 δις προς την ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης αφορούν πάλι υποχρεώσεις των τραπεζών. Σύμφωνα με το καταστατικό της ΕΚΤ το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να συναλλαχθεί απευθείας με την ΕΚΤ. Η ΕΚΤ κατέχει κρατικά ομόλογα ως εγγυήσεις (ενέχυρα) για τη χρηματοδότηση των τραπεζών. Αυτές οι εγγυήσεις δόθηκαν με βάση το παραπάνω πρόγραμμα διάσωσης των ελληνικών τραπεζών. Κατ’ αρχήν αυτό είναι ένα μήνυμα ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν πρόκειται να επιστρέψουν όσα ομόλογα έλαβαν για να χρηματοδοτηθούν από τις αγορές. Από τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας συνολικά οι τράπεζες έχουν πάρει σε τρία χρόνια 108 δις και πρόκειται να πάρουν άλλα 75 δις στα επόμενα χρόνια. Δηλαδή συνολικά 183 δις. Το ΑΕΠ της χώρας το 2011 ήταν 215,088 δις σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΚΤ. Δηλαδή το κόστος διάσωσης των τραπεζών αντιστοιχεί στο 85 % του ΑΕΠ του 2011.
Το γεγονός, ότι το δημόσιο δανείζεται για τη διάσωση των τραπεζών, φαίνεται από τη δήλωση της «Συνόδου Κορυφής για το Ευρώ» της 26.10.2011 στην οποία διατυπώνεται ξεκάθαρα «η πιστωτική ενίσχυση στο ελληνικό δημόσιο θα παρασχεθεί προκειμένου να εξασφαλιστεί η πρόσβαση των ελληνικών τραπεζών στη ρευστότητα από το Ευρωσύστημα» (ΕΚΤ και Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες). Δηλαδή το ελληνικό δημόσιο δανείζεται για να μπορούν οι ελληνικές τράπεζες να χρηματοδοτούνται.
Επομένως οι φορολογούμενοι στην Ελλάδα επιβαρύνονται με δεκάδες δις για τη χρηματοδότηση των τραπεζών.
Από στοιχεία σχετικά με τα χρέη των τραπεζών και των κρατών προς την ΕΚΤ φαίνεται, ότι οι τράπεζες έχουν υπερδιπλάσια χρέη προς την ΕΚΤ σε σχέση με τα κράτη. Συγκεκριμένα μέχρι τον Ιούνιο του 2011 οι ελληνικές τράπεζες χρωστούσαν 97,7 δις ευρώ, ενώ το ελληνικό δημόσιο 42 δις. Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα ονομαζόμενα από τους κερδοσκόπους «PIIGS”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ιρλανδία. Το Ιρλανδικό δημόσιο χρωστάει στην ΕΚΤ 14,4 δις ενώ οι ιρλανδικές τράπεζες 126 δις.
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Εδώ προκύπτουν οι εξής προβληματισμοί : α) το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από το 2008 μέχρι το 2011 από 113 % του ΑΕΠ (263 δις) σε 165,3 % (355 δις) λόγω των κρατικών ενισχύσεων προς τις τράπεζες, β) το περιβόητο έλλειμμα του 2009 σε σχέση με αυτό του 2008 αυξήθηκε λόγω του πρώτου πακέτου διάσωσης των τραπεζών, από 22 δις σε 36 δις.
Για τις απαντήσεις θα πρέπει να εκτιμηθεί, ότι η ΕΚΤ κατά την εποπτεία των δημοσιονομικών ενός κράτους μέλους αξιολογεί την περίπτωση που ένα κράτος μέλος λαμβάνει δάνειο για την χρηματοδότηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων του, διότι α) δημιουργείται μία στενή σχέση μεταξύ της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και της αστάθειας του χρηματοπιστωτικού τομέα β) και ανακύπτουν κίνδυνοι στο συνολικό επίπεδο χρέους του συγκεκριμένου κράτους μέλους από το δάνειο για την κρατική ενίσχυση των τραπεζών.
Εξάλλου οι κερδοσκόποι όταν στοιχηματίζουν στη χρεοκοπία ενός κράτους λαμβάνουν υπόψη και το μέγεθος του τραπεζικού χρέους.
Το ζήτημα της κατάρρευσης των δημοσιονομικών είναι συνέπεια της διάσωσης των τραπεζών. Κατ’ αρχήν, γιατί χρειάζεται δημόσιο χρήμα για τη διάσωση των τραπεζών και κατά δεύτερο, γιατί οι αγορές στηρίζουν την αξιοπιστία των δημοσιονομικών (πιστοληπτική ικανότητα) σε μέτρα λιτότητας που φέρνουν ύφεση.
Από κάποια στοιχεία (ΦΕΚ) που υπάρχουν στα χέρια του συντάκτη οι τράπεζες έχουν πάρει σε ρευστό 5,2 δις για την αγορά μετοχών με περιορισμένα δικαιώματα. Μέχρι τις 31.12.2011 έχουν λήξει εγγυήσεις υπέρ των τραπεζών χωρίς να επιστραφούν οι τίτλοι ποσού 11,12 δις. Από τον Μάιο του 2012 και μέχρι το 2014 λήγουν εγγυήσεις ποσού 34,43 δις. Ενώ ετοιμάζονται να δοθούν και άλλες δεκάδες δις.
Ενημέρωση 06.11.2012 : Μέχρι σήμερα οι Τράπεζες έχουν λάβει εγγυήσεις ποσού 51,08 δις. Όσες εγγυήσεις έχουν λήξει δεν έχουν επιστραφεί μετά από ομολογία των εκπροσωπών της ΤτΕ και της ΕΕΤ στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών στις 03.09.2012.
Η τράπεζα Πειραιώς χρηματοδοτήθηκε από το ίδιο «ταμείο» με ποσό 6,5 δις για την εξαγορά της ΑΤΕ.
Ο πρόσφατος νόμος για την χρηματοδότηση του τραπεζικού συστήματος χορηγεί στις τράπεζες επιπλέον 50 δις.
Ενημέρωση 13.05.2013 : Σχετικά με την επιβολή των μνημονίων για τη διάσωση των τραπεζών είχε εκδοθεί και η υπ’ αριθμ. 32/2012 απόφαση της ΕΚΤ, σύμφωνα με την οποία μετά από την ψήφιση του 3ου μνημονίου (μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πρόγραμμα 2013-2016) η ΕΚΤ ανοίγει, έστω και με άκρως επαχθη τρόπο την στρόφιγγα προς τις ελληνικές τράπεζες αποδεχούμνη χρεόγραφα ελληνικού δημοσίου. Σήμερα αυτή η απόφαση δεν ισχύει, αλλά θεωρείται σημαντική η αναφορά της για να καταλάβουμε τον εκβιασμό από τους ευρωενωσιακούς εταίρους μας και την ανέλεγκτη («ανεξάρτητη») ΕΚΤ. Υπενθυμίζεται ότι κατά τη διάρκεια των διπλών εκλογών του 2012 η ΕΚΤ είχε κλείσει τη στρόφιγγα για να ενισχύσει τα κόμματα ΝΔ ΠΑΣΟΚ και περαιτέρω τους φασίστες προκαλώντας παράλληλα μια αντικομμουνιστική υστερία στα επιτελεία Σαμαρά-Μιχολολιάκου.
Συγκεκριμένα στην απόφαση αναφέρεται : «Το διοικητικό συμβούλιο θεωρεί τη δέσμη αυτή μέτρων ενδεδειγμένη, ώστε τα εμπορεύσιμα χρεόγραφα που εκδίδει ή εγγυάται πλήρως η Ελληνική Δημοκρατία να πληρούν τα πρότυπα ποιότητας που διασφαλίζουν την καταλληλότητά τους ως ασφαλειών για τις πράξεις νομισματικής πολιτικής του Ευρωσυστήματος, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη πιστοληπτικές αξιολογήσεις διενεργούμενες από τρίτους…..Ως εκ τούτου, το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε να αποκαταστήσει την καταλληλότητα των εμπορεύσιμων χρεογράφων που εκδίδει ή εγγυάται πλήρως η Ελληνική Δημοκρατία για τις πράξεις νομισματικής πολιτικής του Ευρωσυστήματος, υπό τον όρο της εφαρμογής συγκεκριμένων περικοπών αποτίμησης διαφορετικών από τις προβλεπόμενες …»
Ενημέρωση 09.09.2013 : Είναι γνωστό ότι οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με 50 δις ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό αυξάνοντας ισόποσα το δημόσιο χρέος. Από το Έγγραφο Εργασίας της 29.05.2013 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκύπτει ότι λόγω της ανακεφαλαιοποίησης σε βάρος των φορολογούμενων αποκαταστάθηκε προς το παρόν η βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος και διασώθηκαν οι καταθέσεις. Συγκεκριμένα αναφέρεται, ότι «
Ο συντάκτης του παρόντος πιστεύει, ότι το οικονομικό σύστημα της χώρας είναι σάπιο και εξυπηρετεί τα συμφέροντα μερικών δεκάδων ανθρώπων. Δεν είναι όμως μόνοι τους. Ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα από τα κόμματα και τη δικαιοσύνη μέχρι τα πανεπιστήμια και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κάνουν τα πάντα, ώστε να επικρατεί αυταρχισμός, σύγχυση και σιωπή στη δημόσια συζήτηση για τα ζητήματα που επηρεάζουν τις ζωές μας. Με το άρθρο αυτό γίνεται προσπάθεια να δοθούν κάποιες πληροφορίες για τη σύνδεση του εγχώριου τραπεζικού χρέους με το δημόσιο χρέος με σκοπό να ερευνηθεί η αιτία της οικονομικής λεηλασίας. Οποιαδήποτε ερώτηση ή τεκμηριωμένη αμφισβήτηση είναι καλοδεχούμενες.
Θεσσαλονίκη, 20.05.2012
Γιώργος Πάσογλου
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ
Η διάσωση των τραπεζών χαρακτηρίζεται από όλους τους οικονομολογούς που σέβονται το επιστημονικό τους αντικείμενο ως η αιτία της κρίσης του δημόσιου χρέους. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί μόνο μία άποψη συγκεκριμένων «αντιευρώ» οικονομολογών, αλλά και κρίση τραπεζικών κύκλων που επιβάλλουν μνημόνια και φορτώνουν λαούς με απεχθή χρέη. Φαίνεται λοιπόν ότι είναι σκόπιμο στην ενότητα του δημόσιου χρέους να αφιερωθεί και μία υποενότητα στη διάσωση των τραπεζών που συνεχίζεται.
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ (ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012)
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012-ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012-ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΕΠΤ 2012-ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ.
ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΥΡΩ 